(Ανακοίνωση εκ του Ιερού Ναού Αγίου Μάρκου Ευγενικού Κάτω Πατησίων).
Με την συμπλήρωσιν τεσσάρων από της αποδημίας εις Κύριον του πρωτοπρεσβυτέρου π. Δημητρίου Αγγελάκη, ο Ιερός Ναός Αγίου Μάρκου Ευγενικού Κάτω Πατησίων τιμά την μνήμη του κτίτορος αυτού.
Ο π. Δημήτριος Αγγελάκης κατήγετο εκ Κρήτης, από τον Κρεββατά της επαρχίας Βιάννου του νομού Ηρακλείου. Ο πατέρας του, Κων/νος Αγγελάκης, ήταν ιερέας, βασανισθείς υπό των Γερμανών κατακτητών και τελειωθείς υπό των κακουχιών των βασανιστηρίων. Η πολύτεκνη οικογένεια του Δημητρίου Αγγελάκη υπέστη και νέες διώξεις υπό των Γερμανών κατακτητών, όταν με το ολοκαύτωμα των χωριών της επαρχίας Βιάννου, αναγκάσθηκε να εξορισθεί για να επανέλθει ολίγον μετά το τέλος της γερμανικής κατοχής στο κατεστραμμένο χωριό του Κρεββατά.
Τα νεανικά βιώματα και οι αρχικές δυσκολίες της ζωής ενεφύσησαν στον π. Δημήτριο ένα φλογερό αίσθημα φιλοπατρίας αλλά και την απόφαση να ιερωθεί τιμώντας την μνήμη του εθνομάρτυρος πατρός του. Με πολλές δυσκολίες κατώρθωσε να σπουδάσει την ιεράν επιστήμην της Θεολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, όπου διεκρίθη για τις επιδόσεις του και επελέγη, ων φοιτητής, ως βοηθός του καθηγητού Μπρατσιώτου, με παρότρυνσιν του οποίου σκοπόν είχε να συνεχίσει μεταπτυχιακές σπουδές. Όμως, η εμφάνιση της Παναγίας που του υπενθύμισε την υπόσχεση που είχε δώσει να ιερωθεί, τον συνεκλόνισε, του άλλαξε την πορεία, εγκατέλιψε τα σχέδια για μεταπτυχιακές σπουδές και εισήλθε στον ιερόν κλήρον. Υπήρξε χειροτονία του Μητροπολίτου Ιωαννίνων και μετέπειτα Αρχιεπισκόπου Αθηνών Σεραφείμ.
Ετοποθετήθη το έτος 1974 ιερατικός προϊστάμενος στην νεοσύστατη ενορία του Αγίου Μάρκου Ευγενικού Κάτω Πατησίων, στην οποίαν υπηρέτησε επί τεσσαρακονταετίαν (1974- 2014), παραλαβών έναν Ναόν που λειτουργούσε σε γκαράζ αμαξωμάτων. Κατόπιν αόκνων προσπαθειών, και με την συνδρομή των ενοριτών, ανήγειρε τον σημερινό περικαλλή Ναό, στολίδι και καύχημα της περιοχής. Ανήλωσε την ζωήν του ευρισκόμενος νυχθημερόν στον Ναόν, τελών αδιακόπως τας καθημερινάς ακολουθίας και εκδαπανήσας την προσωπικήν του περιουσίαν εκ του μισθού του ιερέως για την ανοικοδόμηση του Ναού, αναδειχθείς εις κτίτορα και ευεργέτην του Ιερού Ναού.
Όλον αυτό το διάστημα των τεσσαράκοντα ετών αισθανόταν την συνεχή παρουσία, προστασία και ευλογία του Αγίου Μάρκου Ευγενικού, πολλάκις είδε τον Άγιον εν οράσει, που τον ενεθάρρυνε να συνεχίσει την ανέγερση του Ναού και με θαυμαστόν τρόπον ο Άγιος έδινε λύσεις και παραμέριζε εμπόδια.
Μετά την ραγδαία επιδείνωση της υγείας του, ο π. Δημήτριος ουδέποτε εγόγγυσε, παρέμεινε σιωπηλός και προσευχόμενος έως της στιγμής της ειρηνικής του τελευτής. Οι ενορίτες του Αγίου Μάρκου τιμούν την μνήμη του επί τεσσαρακονταετία εφημερίου τους, ενώ και ο Ναός εξέδωσε ως ευλαβικόν αφιέρωμα στην μνήμη του π. Δημητρίου το υμνογραφικόν έργον του Αγίου Μάρκου “Κανών ικετήριος εις τον Ιησούν Χριστόν τον γλυκύτατον και ωραιότατον”. Μακαρία αυτού η μνήμη!
